Summertime Fine

Την εποχή που τα smartphones έχουν ρίξει τις πωλήσεις, σε παγκόσμιο επίπεδο, των φωτογραφικών μηχανών κατά 87%, αποφάσισα για μια μέρα στην παραλία να δοκιμάσω την παλιά φωτογραφική της γυναίκας μου.

Η Canon 550D είναι ένα μικρομεσαίο μοντέλο της εταιρείας, κατασκευής και τεχνολογίας 2010. Για τα σημερινά δεδομένα της εποχής θεωρείται ξεπερασμένη και εκτός ανταγωνισμού. Ο φακός που πήρα μαζί μου είναι της ίδιας εταιρείας, κατασκευής και τεχνολογίας 2007. Ο Canon EF-S 55-250mm f/4-5.6 IS.

Σαν δίδυμο, σώμα και φακός, είναι πολύ ελαφριά. Τα πλαστικά τους δείχνουν μέτρια σε ποιότητα και δεν έχουν προστασία από τις καιρικές συνθήκες (weather sealing). Ο μικρός APS-C αισθητήρας αλλάζει το zoom του φακού από 55-250mm σε 88-400mm. (Για τον συγκεκριμένο αισθητήρα πολλαπλασιάζουμε με 1.6 και όχι 1.5 το zoom του φακού μας).

Για να είμαι ειλικρινείς, ο λόγος που προτίμησα την παλιά φωτογραφική της γυναίκας μου ήταν για να μην λερωθούν τα δικά μου μηχανήματα. Με ένα μωρό εννέα μηνών, ένα μικρό παιδί οκτώ χρονών, με τέσσερις ενήλικες να πλατσουρίζουν, με φρουτόκρεμες, αντηλιακές κρέμες, αντηλιακά λάδια, καφέδες, νερά, παγωτά, αναψυκτικά, σκόνη από την παραλία….σιγά μέσα σε όλο αυτόν τον πανικό μήπως και γλιτώσει η φωτογραφική μηχανή.

Άρα, από το να πάρω τη δική μου μηχανή για να την έχω μέσα στη τσάντα της, να καθαρίζω τα χέρια μου, να την βγάζω από την τσάντα για μια φωτογραφία να την ξαναβάζω μέσα… προτίμησα να πάρω τη φωτογραφική της γυναίκας μου. Δεν την χρησιμοποιεί ποτέ της πλέον. Γιατί όπως λέει και η ίδια, το τηλέφωνό της βγάζει πολύ καλύτερες φωτογραφίες!

Όταν με ρώτησε όμως γιατί πήρα τη δική της παλιά μηχανή και όχι μία από τις δικές μου, άρχισα να της λέω γιατί έχει μικρό αισθητήρα και ο τηλεφακός της θα γίνει ακόμα πιο τηλέφακός γιατί θα τον πολλαπλα……λογικό ήταν να βαρεθεί μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα που της εξηγούσα τέτοια πράγματα και δεν με ξαναρώτησε τίποτα.

Φυσικά και γύρναγα τη μισή μέρα μέσα στον ήλιο με την Canon στα χέρια. Φυσικά και τσακωνόμουν με το μωρό στον ίσκιο, γιατί μου τράβαγε το λουράκι και δεν με άφηνε να βγάλω φωτογραφίες. Φυσικά και την πρόσεχα σαν να ήταν δικό μου μηχάνημα. Φυσικά και δεν επέτρεψα να λερωθεί με φαγητά και ζουμιά. Φυσικά και όταν επιστρέψαμε σπίτι της παρήγγειλα σετ καθαρισμού για τον αισθητήρα. Φυσικά και μετακόμισε στη δική μου τσάντα για πάντα, να κάνει παρέα σε μία Nikon D850, δύο Fujifilm Χ-Τ3 και μία GoPro HERO 3.

Κείμενο: Τάκης Μαρκόπουλος