Όταν για εννιά μήνες το χρόνο και έξι μέρες την εβδομάδα, το καθημερινό μας πρόγραμμα περιλαμβάνει σχολείο, φροντιστήρια και πολύ διάβασμα, τότε δικαιούμαστε ένα διήμερο ελευθερίας πού και πού.
Δεν έχει σημασία αν θα πάμε βουνό ή θάλασσα. Σημασία έχει εκεί που θα πάμε να μας υποδεχτούν με χαρά και να μας αφιερώσουν λίγο χρόνο. Σχεδόν όλοι μας έχουμε παππούδες και θείους σε κάποιο χωριό. Σίγουρα θα μας φιλοξενήσουν με αγάπη, αλλά εμείς είναι που πρέπει να τους ζητήσουμε μια εκδρομή στο δάσος ή στην παραλία. Οι περισσότεροι μεγάλοι νομίζουν ότι διασκεδάζουμε μόνο με τα κινητά και τις καφετέριες.
Αν στην περιπέτεια μας μπορούμε να έχουμε παρέα και ένα σκυλάκι τότε θα περάσουμε ακόμα καλύτερα. Πάντα παίρνουμε μαζί μας νερό και ένα ελαφρύ κολατσιό. Δεν τσιγκουνευόμαστε και φιλεύουμε από το φαγητό μας το ζωάκι που μας ακολουθεί όλο χαρά. Στην βόλτα μας δεν χρειάζεται πρόγραμμα και χρονοδιάγραμμα. Αυτά είναι για το σχολείο. Όλα θα τυλιχτούν από μόνα τους καθώς περπατάμε.
Μερικές ώρες ανεμελιάς μέσα στη φύση θα μας γεμίσουν με τη δύναμη που χρειαζόμαστε. Θα έχουμε ένα ακόμα λόγο να προχωρήσουμε με τα μαθήματά μας. Πρέπει να δώσουμε κάτι για να πάρουμε κάτι. Έτσι είναι ο κανόνας και για τους μικρούς και για τους μεγάλους. Εμείς θα δώσουμε καλή πρόοδο στο σχολείο και στα φροντιστήρια και θα πάρουμε μια καλή περιπέτεια. Τώρα αν μαζί με την διήμερη εκδρομή πάρουμε σαν επιπλέον δώρο και κάνα smartphone δεν θα μας χαλάσει καθόλου…
Κείμενο: Τάκης Μαρκόπουλος
Free Your Coffee 