Kaloneri – Arcadia

Χωριουδάκι με διάσπαρτα σπίτια. Το κόβει ο ποταμός Λούσιος στη μέση και είναι σχεδόν ολόκληρο χωμένο μέσα στα έλατα. Καλύτερη εποχή να απολαύσεις το υπέροχο δάσος είναι ο Χειμώνας και ειδικότερα ο χιονισμένος Χειμώνας!

Μπορείς να ακολουθήσεις άπειρες διαδρομές από παλιά (μη σηματοδοτημένα) μονοπάτια που το πιθανότερο είναι να σε οδηγήσουν σε αδιέξοδο. Υπάρχει όμως και ένα πολύ μεγάλο μονοπάτι (μη σηματοδοτημένο) που ξεκινώντας από το χωριό καταλήγει στο εκκλησάκι του ΑΪ-Λια. Είναι σχεδόν απίθανο να το βρει κάποιος  αν δεν είναι εξοικειωμένος με το περπάτημα-διάβασμα στο ελατοδάσος και χωρίς μια σχετική κατεύθυνση από κάποιον ντόπιο.

Αν όμως καταφέρεις να ξεδιπλώσεις αυτό το μονοπάτι, η απόλαυση της εξερεύνησης είναι κάτι μοναδικό. Χαρακτηριστικό του είναι το πολύ άγριο τοπίο, με τον μεγάλο ανήφορο, το πυκνό δάσος από έλατα και τα δεκάδες ρυάκια με το τρεχούμενο νερό. Ολόκληρη η διαδρομή από το χωριό μέχρι το ξωκλήσι και χαλαρό περπάτημα είναι περίπου 2 ώρες. Προσωπικά την κάνω πάνω από 3 ώρες, αφού κάθε λίγο και λιγάκι σταματάω για να φωτογραφήσω το τοπίο και να το απολαύσω πίνοντας δύο γουλιές καφέ.

Φωτογραφικά υπάρχει αστείρευτη θεματολογία. Μπορείς να ανεβοκατεβαίνεις για μια εβδομάδα και κάθε φορά να ανακαλύπτεις τελείως διαφορετικά πράγματα. Κάθε βήμα και διαφορετική άποψη του δάσους. Ειδικά όταν είναι χιονισμένο, απλά στέκεσαι στο ίδιο σημείο και γυρίζοντας γύρω-γύρω μπορείς να βγάλεις άπειρες φωτογραφίες τοπίου. Αν είσαι λάτρης της macro φωτογράφησης υπάρχει ένας ατελείωτος μικρόκοσμος που σε περιμένει. Αλλά και γι’ αυτούς που διαθέτουν μεγάλη υπομονή και γνώση ο τόπος είναι γεμάτος με λαγουδάκια, αλεπούδες, αγριογούρουνα και πουλάκια. Εγώ που διαθέτω ελάχιστη υπομονή να περιμένω καμουφλαρισμένος και απολύτως καμία γνώση για το πως προσεγγίζεις ένα άγριο ζώο, μετά από 20 χρόνια ανεβοκατέβασμα στο δάσος έχω φωτογραφίσει ελάχιστα ζώα.

Για οικογενειακή φωτογράφηση, για «Pre Wedding» φωτογράφηση και για «Next Day» φωτογράφηση είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα. Απίθανα και μαγικά τοπία αλλά με κοινό τους χαρακτηριστικό το ανηφορικό περπάτημα και τον ιδρώτα στα μάτια. Ακόμα και με χαμηλές θερμοκρασίες είναι τέτοια η ένταση που γίνεσαι μούσκεμα στον ιδρώτα. Άρα αν θέλουμε να έχουμε μια υπέροχη βόλτα θα πρέπει να διαλέξουμε φίλους με την ίδια φυσική κατάσταση και την ίδια αγάπη για το δάσος. Φίλους που δεν θα κοιτούν το ρολόι και δεν θα ρωτάνε όλη την ώρα για το πότε θα γυρίσουμε πίσω.

Δεν χρειάζεται εξειδικευμένος εξοπλισμός. Πρέπει να έχουμε ρούχα όχι πολύ χοντρά και που δεν θα μας νοιάζει να λερωθούν. Αυτά όμως που είναι απαραίτητα, είναι τα αδιάβροχα μποτάκια, ο ανθεκτικός στις καιρικές συνθήκες φωτογραφικός εξοπλισμός και ένα καλό θερμό για να διατηρεί τον καφέ ζεστό.

Για όποιον λοιπόν έχει τον χρόνο, την διάθεση και την κατάλληλη παρέα, το ελατοδάσος στο Καλονέρι Αρκαδίας κρύβει μια μικρή αλλά υπέροχη περιπέτεια!

Κείμενο: Τάκης Μαρκόπουλος