Πιστεύω πως το δέσιμο νονάς βαφτιστήρας γίνεται όχι επειδή το πρότειναν οι μεγάλοι μεταξύ τους σαν κουμπαριό αλλά από μια ανώτερη δύναμη που τις οδηγεί σε αυτή την πνευματική ένωση. Βλακείες θα πει κάποιος, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα γιατί δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα. Κι όμως βλέπεις το μωρό να συμπεριφέρεται στη νονά με τελείως διαφορετικό τρόπο απ’ ότι στη μαμά ή στη γιαγιά ή και στα υπόλοιπα παιδάκια. Σαν ένας απλός άνθρωπος δεν έχω την ικανότητα να καταλάβω αυτές τις δυνάμεις αλλά υποψιάζομαι πως η νονά με τη βαφτιστήρα της συντονίζονται, επικοινωνούν και συνεννοούνται μόνο με τα μάτια.
Κείμενο: Τάκης Μαρκόπουλος









