Dioni

Αν δεν μπορούμε να βγούμε έξω με τους φίλους μας, να περπατήσουμε και να βγάλουμε φωτογραφίες γιατί βρέχει ή έχει πολύ παγωνιά, δεν χρειάζεται να ακυρώσουμε τη βόλτα μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρούμε ένα φωτεινό παράθυρο και να ετοιμάσουμε τα καφεδάκια μας.

Ποτέ δεν λέμε σε κανέναν χαμογέλα πιο πολύ ή πιο λίγο! Ποτέ! Είναι χαρούμενος γιατί κατάφερε να μάθει σούζα με το μηχανάκι; Τον αφήνουμε να πετάει από τη χαρά του. Είναι λυπημένος γιατί έχασε η ομάδα του 4-0 από τον αιώνιο αντίπαλο; Δεν τον συμβουλεύουμε ότι αυτά είναι ψεύτικα και στημένα και να μην το ενδιαφέρουν.

Αφήνουμε τον φίλο (μοντέλο) μας να εκφράζεται όπως ακριβώς νιώθει. Καλύτερα μια ‘’μελαγχολική’’ αλλά αληθινή φωτογραφία παρά χίλιες χαρούμενες και ψεύτικες. Το μόνο κόλπο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να βάλουμε την μηχανή στο αθόρυβο για να μην μπορεί να καταλάβει  τι ακριβώς γίνεται. Του δίνουμε την ευκαιρία να μας μιλάει για κάτι που τον ενδιαφέρει και εμείς κάνουμε αθόρυβα τη ‘’δουλειά’’ μας.

Με την Διώνη το κοινό μας ενδιαφέρον, εκτός από τις βόλτες στην εξοχή και τη φωτογραφία, είναι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, τα κινούμενα σχέδια, τα εικονογραφημένα και ο κόσμος γύρω από όλα αυτά τα πράγματα. Είναι ένα πάθος που δεν έχει ηλικία και φύλο. Είναι μια μικρή εξάρτηση που σε βοηθάει να χαλαρώσεις από το τρέξιμο της δουλειάς και των υποχρεώσεων τις μέρες που δεν μπορείς να βγεις έξω στην εξοχή.

Κείμενο: Τάκης Μαρκόπουλος